Liederen, gedichten en verhalen

een Spaanse herfst

Melancholie is niet de beste gemoedstoestand om het dagelijks leven met wat levenslust te omarmen. Iedereen kent en heeft zeker wel gevoelens van weemoed. Maar aanhoudende melancholie belemmert de voortgang en kan zelfs de lichamelijke gezondheid ondermijnen. Daar was men in de Middeleeuwen goed van doordrongen. Dat blijkt onder andere uit blamegier tegen de melancholie, het eerste onderwerp van dit hoofdstuk van onze website. De herfst is sterk verbonden met het gevoel van melancholie. Dat zit er zogezegd een beetje ingebakken. Maar zaak is dat de melancholie niet de overhand krijgt. Grappig om te beseffen is wel, dat in andere landen en bij andere volken op Aarde er heel anders wordt omgegaan met de komst van de herfst. Daar geen melancholie en tranen van verdriet, maar blijdschap en tranen van vreugde! Onderstaand Spaanse gedicht van omstreeks 950 is daar een prachtig voorbeeld van. De schrijver is onbekend.

Herfst

De zomerse dagen zijn verdwenen, het regenseizoen is aangebroken. Regenbuien komen er aan en zullen zich in toenemende mate over de aarde heen storten. Graan, wijn, olie: dat alles zal snel gedijen. De wolken zullen regens zenden en de aarde zal worden aangespoord het gras te laten groeien. Kiemen en zaden zullen in volle pracht groeien. De stemmen van de donder zullen verkondigen:

Wie in tranen zaait, zal oogsten met vreugdezang.

Bovenstaande tekst vindt haar basis in het boek tijdgeest in de middeleeuwen, met de ondertitel over (stille) communicatie, kleding en de ideale mens. Dat is het zevende boek uit de twaalfdelige serie vore ene maeltijt met smakelijcheit. Deze serie wordt door ons in 2024/2025 uitgegeven. Zie voor verdere informatie het hoofdstuk BOEKEN van deze website.

AFBEELDING

Een herderin plukt appelen, manuscript met hiërogliefen en symbolen van 1507, koninkrijk Frankrijk.
British Library